गज़ल (By Kiran T Limbu)

घाम हाँस्छ धर्ती हेर्दै पानी-झरी परे पछि, 
त्यसै गरि नयन हाँस्छ धेरै आँसु झरे पछि ॥ 

जिउँदो हुँदा वास्ता छैन मानिसलाई मानिसकै,
‘ला बाबै खा केरा ‘भन्छन आफ्नो  मरे पछि ॥ 

तर्नु भन्दा पहिले नै किनार थाहा नहुनेलाई ,   
फर्की हेर्छन तिनैले नै त्यहि खोला तरे पछि ॥ 

पाप-पुण्य भन्ने कुरा मानिसलाई मात्र होइन,  
देऊताले नि भोग्नु पर्छ धेरै पाप गरे पछि ॥ 

सबै मानिस बलेकै आगो ताप्ने बानी भए जस्तै,
छाँया पनि साथी बन्छ घामले किरण छरे पछि ॥ 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *